తొండ ముదిరితే ఊసరవెల్లవడం మనం చూసిందెప్పుడూ లేదుగానీ, ఎండ ముదిరితే రోహిణీకార్తవడం మాత్రం మనందరికీ తెలుసు. అనెస్తటిస్టునవ్వడం మూలాన నా జీవితంలో ఎండనేది చాలా తక్కువ. చిన్నప్పుడయితే ఎప్పుడూ వీధిలో పిల్లలతో కలిసి ఆడుకునే ఆటలకి ఎండనేదీ, ఎండ్ అనేదీ వుండేది కాదు. ఇప్పుడు మాత్రం ఇంట్లో బయల్దేరితే మళ్లీ ఇల్లు చేరేదాకా ఏసీనే! ఆ కారణంగా మన శరీరంలో విటమిన్ డీ, కాల్షియం... ఈరెండూ అనిల్ అంబానీ, ముఖేష్ అంబానీల్లా సఖ్యత లేకుండా కొట్టుకుంటూ వుంటాయి.
'తెల్లారగట్ట కాసేపలా నీరెండలో కూర్చుని పేపర్ చదువుతూ, భార్య చేతి కాఫీ తాగుతూ, మీ వీధిలో మార్నింగ్ వాక్ చేసేవాళ్లనందర్నీ బాల్కనీలోంచి చూస్తే చాలు...బోల్డంత డీ విటమిన్ వస్తుంది!' అని మా డేవిడ్సన్ పుస్తకంలో రాశాడు. లేకపోతే నా అంత సైజుండే కాల్షియం మాత్తర్లు రోజుకొకటి మింగాల్సొస్తుంది.
'ఎండల కన్నే ఎరగని రాణి, అసూర్యంపశ్య....' అంటూ గొప్పగా పాడేసుకుని, చదివేసుకున్నాంగానీ, అలాంటి అమ్మణ్ణులకి కీళ్లనొప్పులు, ఒళ్లునొప్పులూ వుండే తీరతాయి. అంచేత నే చెప్పొచ్చేదేఁవిటంటే, పిల్లల్ని కాసేపలా ఎండలో తిరగనివ్వండి. 'ఎండాకొండా లేదేఁవిట్రా మీ ఆటలకి?' అనడం మానేసెయ్యండి.
ఎండంటే అప్పడాలు, వడియాల కోసమే అనే కాన్సెప్ట్ నుంచి బయటపడిపొండి. ఫెళ్లుమంటూ ఎండకాస్తే గంజిపెట్టి ఉతికారేసిన కాటన్ చీర ఫెళఫెళలాడేలా ఆరిపోతుందని ఆశపడ్డంలో తప్పులేదు, నిజమేకానీ, అలసటొచ్చిన ప్రతిసారీ ఎండల్ని ఎండగట్టెయ్యడం మాత్రం మానెయ్యండి!
ఇక అసలు కథలోకొచ్చేద్దాం. 'ఎర్రటి ఎండలో ఐదారు కిలోమీటర్లు ప్రయాణం చేసొచ్చిన తరవాత ఓ బాటిలెత్తి గడగడా తాగేస్తే వుంటదీ...నా సామిరంగా!'
ఏం మనుషులండీ మీరూ? నాగురించి అసలలా ఎలా అనుకున్నారు? మీరనుకున్నట్టు నే చెప్పింది చల్లని బీరుకాదు. చల్లటి నీరు. ఆ టైములో మన కళ్లెదురుగా ఓ ఫ్రిజ్జూ, దాన్లో కళకళ్లాడుతూ నాలుగైదు సీసాల మంచినీళ్లూ వుంటే బతికి, బట్టకట్టి, మళ్లీ మన గడ్డపై కాలుమోపిన 'అభినందను'డి మనసులా గంతులెయ్యదూ మన హృదయం?
ఇక మా ఫ్రిజ్జు కథ చదివి, మీవాటితో పోల్చేసుకుని, ఈ కథ చదివినవారికీ, విన్నవారికీ కూడా సకలకార్య సిద్ధీ లభించే విధంగా షేర్లు చేసేసి, అప్పుడు నిద్రపొండి.....!!!
ఈవూరొచ్చిన కొత్తలో ఇరవయ్యేళ్ల క్రితం మొట్టమొదటిసారిగా బీపీఎల్ డబల్ డోర్ ఫ్రిజ్ గునగునా నడుచుకుంటూ వచ్చింది మాయింటికి. గచ్చకాయ రంగులో రెండు తలుపులతో, ఆదమరుపుగా చూస్తే 'అందాలరాము'ళ్లో సూర్యకాంతంలా ఆత్మీయంగా కనబడేది.
పైకి తానెంత వేడెక్కి వున్నా లోపలంతా చల్లగా వుండడం మూలాన అలా అనిపించిందేమో నాకు! కానీ మేముండే అద్దెకొంప కరెంటు వైరింగంతా బొబ్బిలి యుద్ధంలో పాల్గొన్న విజయరామ గజపతి కాలం నాటిది. అందువల్ల మా ఫ్రిజ్జుకి అస్తమానూ ఆయొచ్చేది. ఏ శబ్దమూ చెయ్యకుండా నీరసంగా పడుండేది.
దానికి వైద్యం చేయించడానికి మెకానిక్ కోసం ఊరంతా గాలిస్తే వాళ్లందరూ మావైపు మెకానికల్ గా చూసి 'బీపీఎల్ ఫ్రిజ్ కొన్నారా? మీరు బీపీఎల్లా?' అనేవారు. అంటే బిలో పావర్టీ లైనని! కానీ అదేమో చాలా డబ్బెట్టి కొన్నాం. ఆ కంపెనీ ఫ్రిజ్ ఎవరూ కొనర్ట! దేశం మొత్తమ్మీద మేంకాక ఒకరో ఇద్దరో.... అంతేట! ఆ విషయం వాళ్లలో వాళ్లు చెప్పుకుని పక్కకెళ్లి నవ్వుకోవడం చాలాసార్లు చూసి ఏడ్చుకున్నాను కూడానూ!
గ్యారంటీ కార్డంటూ ఒకటి పట్టుకెళితే దాన్ని పక్కనబడేసి, 'ఇది గ్యారంటీలో కవరవ్వదండీ!' అనేవాడు. మళ్లీ తను చేసే రిపేరుకీ గ్యారంటీ ఇవ్వలేననేవాడు. సరిగ్గా అప్పుడే నా టంగ్ క్లీనర్ వైజాగ్ అన్నయ్యా వాళ్లింట్లో మర్చిపోయాను. మళ్లీ ఇంకొకటి కొనే అవసరం లేకుండా ఈ గ్యారంటీ కార్డు చాలాకాలం పనికొచ్చింది.
మొత్తానికి మా మొర ఆలకించడానికి మత్స్య, కూర్మావతారాల్లా షార్ట్ టర్మ్ అవతారమొకటి ఎత్తి ఆ దేవుడే ఓ పిల్లగాడి రూపంలో వచ్చాడు. పరిచయమైన కొత్తలో బక్కగా వుండే అతగాడు మా ఫ్రిజ్ రిపేర్ల దయవల్ల కాస్త ఒళ్లుచేసి, ఎర్రటి రంగొచ్చి, మంచి బండీ అదీ కొనుక్కుని, ఓ సింగిల్ బెడ్రూమ్ అపార్ట్‌మెంట్ ఒకటి తీసుకున్నాడు. అయినా సరే మాకీ సూర్యకాంతం మీద మోజు తీరలేదు.
రిపేరు చెయ్యడానికొచ్చిన ప్రతిసారీ 'అసలు సమస్య ఎక్కడుంది?' అని ప్రతిపక్షాలు బాలాకోట్ లెక్కలడిగినట్టు ఎన్నిసార్లు అడిగినా మోడీలాగా మాటాడేవాడు కాదు. నిజానికి తప్పు ఫ్రిజ్జుది కాదనీ, అదే పాపమూ ఎరగదనీ, విషయమంతా ఇంటి వైరింగులో వుందనీ తెలిసినా సరే వ్యూహాత్మక మౌనాన్ని పాటించేవాడు.
ఆనక మేం ఓ కొత్తిల్లు కొనేసుకుని గృహప్రవేశం అవ్వబోతోంటే అప్పుడు చెప్పాడు. 'ఏదో మీ దయవల్ల ఓ ఇంటివాణ్ణయ్యాను. వచ్చేనెల నా పెళ్లి, 'చల్లగా' ఉండమని ఆశీర్వదించండి! ఇకమీదట మీకీ ఇబ్బందులవీ వుండవు!' అంటూ ఇల్లంతా వెదుక్కుంటున్న బాటిల్ డీప్ ఫ్రీజ్ లోంచి బయటపడినట్టు బయటపడ్డాడు.
ఆ తరవాత కొత్తింట్లో ఏరోజూ గొడవ చెయ్యకుండా హాయిగా పనిచేసుకుంటూ పోయింది మా సూర్యకాంతం. మేం చూస్తే ఓ..తెగ బట్టలవీ కొత్తవి కొనేసుకుంటున్నాం, పాపం ఈ పండక్కి దీనిక్కూడా చూడాలి, అని అనుకున్నదే తడవుగా ఇంకో రిపేరు కుర్రాణ్ణి పట్టుకొచ్చి దానికి ఆకుపచ్చ రంగు వేయించాను. వెంకటగిరి చీర కట్టుకున్న మేనత్తలా ఎంతందంగా తయారయిందో మా సూర్యకాంతం!
దాంతో మాయిద్దరికీ దానిమీద మమకారం మరింత పెరిగిపోయింది. నిజానికి అప్పటికే దాని వయసు పన్నెండేళ్ళు. అయినాసరే మా వంటింటి గోడల రంగుల్లో కలిసిపోయి, చూసిన ప్రతిసారీ కొత్తగా కనబడే ఆ 'చల్లని' తల్లిని వదలాలనిపించలేదు.
ఆమధ్య ఏదో టీవీలో చూసిన దారుణం ప్రభావమో, ఎవరో అఘాయిత్యం మనిషి నూరిపోసిన పాఠాల మహిమో, లేదా ఈనాడు వసుంధరలాంటి పేజీల్లో చదివిన చిట్కారణమో..... కారణం ఏదయితేనేం, తను కొత్తగా ఓ బృహత్కార్యక్రమానికి ఓనమాలు దిద్దింది. అదేఁవిటంటే...
పప్పులూ, ఉప్పులూ, పిళ్లూ అన్నీ డబ్బాలతో సహా ఫ్రిజ్జులో చేర్చడం మొదలెట్టింది. అలా పెడితే పురుగు పట్టవుట. అసలు పురుక్కూడా దూరనంత 'ఇరుగ్గా' ఫ్రిజ్జుంటే పురుగెలా పడుతుంది? వాళ్లు చెప్పింది నిజమే!!!😜
ఆ కారణంగా ఈ ఫ్రిజ్ సర్దుకోవడం విషయంలో మామధ్య 'భీమాంజనేయ సంవాదము' పద్యాలతో సహా నెలకి రెండాటలుగా నడుస్తోంది. ఆదివారమంటే సాధారణంగా మనకి కేసులేం వుండవు. ఆ కారణంగా మనమింకా మంచమ్మీదే మైకంలో వుండగా మైకులో అనౌన్స్ మెంట్ వినబడుతుంది....
'ఏఁవండీ, నేను ఫ్రిజ్ సర్దుకుందామనుకుంటున్నాను. కాసేపు ఇటువైపు రాకండేం?' అంటూ ఫత్వా జారీ అవుతుంది. అదొక విభిన్నమైన ప్రకటన! దానికన్నా వన్ ఫార్టీఫోరే నయం!
ఆ స్వరంలో.....
'మీకెందుకొచ్చిన శ్రమ, హాయిగా ఏ ఫేస్‌బుక్కో చూసుకుంటూ కూర్చోండి!' అన్నంత మమకారం,
'నీతో పెట్టుకుంటే ఇవాళయినట్టే! గంటలు గంటలు తీసుకుంటావు!' అన్నంత అహంకారం,
'కూరల్ని డీప్ ఫ్రీజ్ లో పెడతావు, నీకో దణ్ణం! నువ్విటు రాకసలు!' అన్నంత వెటకారం వినబడతాయి నాకు.
నిజమే! ఫ్రిజ్ సర్దడం కూడా చీర కట్టుకోవడం లాంటిదే! సరిగ్గా సర్దుకోకపోతే జారిపోయే ప్రమాదముంది. అప్పుడప్పుడు 'మనం' హాస్పిటల్ కి వెళిపోయే హడావిడిలో పెద్దపెద్ద వాటర్ బాటిల్స్ సైడ్ డోర్ రాక్స్ లో పెట్టేసి 'ఎలాగోలా' తలుపేసేస్తూ వుంటాం!
ఆనక ఏ మధ్యాహ్నమో తను ఆఫీసునుంచొచ్చి, కాసిని చల్లటినీళ్లు తాగుదాఁవని తలుపిలా తెరుస్తుంది. వెంటనే ఆ బాటిళ్లు అహల్యలా సరాసరి తన కాళ్లమీద పడి, 'ఇందులో నాతప్పేంలేదమ్మగారూ! మీవారే మమ్మల్నిక్కడ బంధించారు, మీరొచ్చి మమ్మల్ని విముక్తి చేసారు! క్షమించండి!' అంటూ రాముణ్ణి వేడుకున్నట్టు వేడుకుంటాయి.
వెంటనే మనకి ఫోనొస్తుంది. మనం తియ్యం. సాధారణంగా ఆ టైములో ఇంటినుంచొచ్చే ఫోన్లు ఎత్తకూడదని శాస్త్రం చెబుతోంది. ఏదో తింగరి పని చేసే వుంటాను, అనుభవించక తప్పదు. అదేదో ఇంటికెళ్లిన తరవాత ఫేస్ టు ఫేస్ తేల్చేసుకోవడమే మంచిది, ఇలా ఫేస్‌బుక్కులోలా ఇన్ డైరెక్టుగా కొట్టుకునే కన్నా!
అయినా నాకు తెలీకడుగుతాను, రెండు వందల అరవై లీటర్ల ఫ్రిజ్జులో నూట ముప్ఫై లీటర్లు ఇడ్లీ పిండే వుంటుంది. అయిదారు గిన్నెల్లో పాలుంటాయి. కాచినవి, కాచనివి, కాస్తోంటే విరిగిపోయినవి (వీటిని పన్నీరుగా మార్చాలని సంకల్పం చెప్పుకుని లోపల పెట్టడం జరుగుతుంది), ఏ అర్ధరాత్రో కాఫీ కావాలని అడిగే నాకోసం 'ప్రత్యేకంగా' చిన్న గిన్నెలోకి తీసి వుంచినవి.....ఇలా అన్నీ కలిపి మావూరి చిన్నవీధి 'సంతోషీ మెటల్ మార్టు'లా వుంటుంది లోపలంతా!
అటువంటప్పుడు నీళ్లకి స్థానమెక్కడని?
పాపం, ఏమాటకామాట చెప్పుకోవాలి. ఈ చల్లటి నీళ్ల విషయంలో మాత్రం తను సుజుకి యాక్సిస్ వన్ ట్వంటీఫైవ్ లాంటిది! తక్కువ తాగుతుంది. నేను, పిల్లలూ మాత్రం జూలో ఏనుగులన్నీ గుంపులా ఒక్కసారిగా వచ్చినట్టుగా కిచెన్లోకొచ్చి నీళ్ల బాటిళ్లన్నీ ఖాళీచేసి వెళిపోతూ వుంటాం.
మావాళ్లిద్దరూ వాటిని మళ్లీ నింపి పెట్టడం అనే పాతకానికి ఒడిగట్టరు. 'తల్లిలాంటి శిక్షణ, తండ్రిలాంటి రక్షణ' పొందే పిల్లలందరూ అంతే!
ఇక మందులు!
ఇవి సర్దడం విషయంలో మనం 'అశ్రద్ధానంద' బిరుదాంకితులం.
'కాస్త ఆ మందుల్లో ఏవి పనికొస్తాయో, ఏవి ఎక్స్‌పైరైపోయాయో చూసి పడేద్దురూ! మీకొక బాక్స్ ఇస్తాను. పనికొచ్చేవన్నీ పక్కకు తీసి నీట్ గా సర్దండి!'
ఈ వాక్యం మత గ్రంథాలలో వాక్యాలకన్నా ఎంతో పురాతనమైంది. పాపం, తనిలా ఎన్నిసార్లో మొరపెట్టుకోగా ఏ ఆర్నెల్లకో ఒకసారి తీసి సర్దుతూవుంటాను. ఎప్పుడో రెండువేల రెండులో కొన్న ఇంజెక్షన్లు, ప్లాస్టర్లు, సిరెంజులు...ఇలాంటివన్నీ కనబడుతూ వుంటాయి మా ఫ్రిజ్జులో!
మెడికల్ & సర్జికల్ సెక్షన్ మనదే కనుక నేను తీరిగ్గా ఏదో ఒక యాంటీబయాటిక్ సీసా కనబడగానే 'బన్నీ, నీకు గుర్తుందా? అప్పుడు నీకు కాలికి దెబ్బతగిలినప్పుడు కొన్నాం ఈ ఇంజెక్షన్లు? నువ్వేమో వద్దు వద్దని గోల చేసేదానివి!' అంటూ మూగమనసుల్లో గోపీలా జ్ఞాపకాల పొరల్లో కప్పడిపోతూ వుంటాను.
'అక్కడికదేదో టైటానిక్ సినిమాలో పెయింటింగ్ చూసినంత ఎఫెక్ట్ అవసరమా ఆ ఇంజెక్షన్ కి? త్వరగా కానివ్వరా బాబూ!' అన్నట్టు ఓ చూపు విసురుతుంది తను.
మాయింట్లో చాలానయం. ఆమధ్య ఎవరింటికో అతిథులుగా వెళితే ఆ ఇంటావిడ భోజనాలయ్యాక ఒక ఎర్ర రంగు డబ్బా పట్టుకుని అందరి దగ్గరకీ వచ్చి
'ఎవరికైనా డైజీన్ గాని, జిన్ టాక్ గాని కావాలా? ఇందాక ఎవరో తలనొప్పన్నారు, డోలో ఇవ్వనా?' అంటూ వక్కపొడో, తాంబూలమో అడిగినట్టు అడుగుతోంటే చాలా ఆశ్చర్యమేసింది. వాళ్ల వీధి చివరున్న మెడ్ ప్లస్ లో దొరకని మందులు సైతం వాళ్లింట్లో దొరుకుతాయి. ఒక్క ఆపరేషన్ సామాన్లు తప్ప అన్నీ పెట్టుకున్నారు ఇంట్లో!
మొత్తానికి ఇద్దరం కలిసి ఫ్రిజ్జుని ఒక ఆకారానికి తీసుకొచ్చి, మళ్లీ సాధ్యమైనంత త్వరలోనే ఆ అందాన్ని చెరిపేసి, మళ్లీ సర్దుకుంటూ ఓ శుభముహూర్తాన ఒక ప్రబల నిర్ణయం తీసుకున్నాం.....
ఫ్రిజ్ మార్చాలని!
'ఇప్పుడున్నది చాలట్లేదూ, మనకి అంతస్తుంది, అంతొస్తోంది, ఇంత చిన్నదేం ఖర్మ?'
ఇదీ మానిఫెస్టో!
ఏదయితేనేం కారణం, మా సూర్యకాంతం అత్తయ్యని బయటికి పంపేసి, ఓ పేద్ద లంఖిణిని తెచ్చుకున్నాం. హైపో థైరాయిడ్ పేషెంటులా ఇదసలు మాటాడదు, తొణకదు, బెణకదు.
దొంగాట ఆడుకునేటప్పుడు లోపల మనం కూడా దాక్కోవచ్చు. అంత పెద్దది. ఒకరాత్రివేళ వంటింట్లోకెడితే గోడ పైదాకా నిలువెత్తున కల్యాణ వెంకటేశ్వర స్వామి విగ్రహంలా నిలబడుంటుంది మనకు తోడుగా! దాన్ని చూడగానే ధైర్యం వస్తుంది కూడానూ! ఇప్పుడిప్పుడే దీన్ని ప్రేమించడం మొదలెట్టాం మేమిద్దరం!
మనుషుల్నీ, జంతువుల్నే కాదు. వస్తువుల్నీ ప్రేమిద్దాం. ఏమంటారు డ్యూడ్స్?
అవండీ ఈ వేసవికి చల్లటి కబుర్లు! మరిన్ని తాజా కబుర్లకోసం ఆరారా గోడెక్కి చూస్తూనే ఉండండి!
..........జగదీశ్ కొచ్చెర్లకోట
0 comments:
Post a Comment