పదహారేళ్ల ప్రాయం పరవశాలకు ఆలవాలం. పర వశమైపోయే ప్రమాదమున్న ప్రాయం కూడా!
అమ్మానాన్నల నీడల్లో ఆడుకుంటూ గడిపేస్తున్న బాల్యం ఒక్కసారిగా విశ్రాంతి తీసుకున్నట్టు ఆగిపోతుంది. నవయవ్వనానికి నూతన చిహ్నాల్లా లేత నూగులాంటి మీసాలు. అమ్మ నిలదీసిన ప్రతిసారీ మొగ్గతొడిగే పోరాట పటిమ, అద్దం ముందు నిలబడినప్పుడల్లా బుగ్గమీద కొత్తగా మొటిమ.
ఇవన్నీ కాదు. ఎప్పుడూ వెళ్లే వీధే అయినా ఆ ఎత్తరుగులిల్లు దగ్గరకి రాగానే గుండె వేగాన్నందుకుంటుంది, నడక వేగం తగ్గిపోతుంటుంది. ప్రతి సాయంత్రం కుక్కపిల్లను తీసుకుని బయటపడే ఆ పదహారేళ్లమ్మాయి కూడా అచ్చం కుక్కపిల్లలానే కనిపిస్తుంది ఆ క్షణాన! పప్పీ కటింగ్ ఎవరు చేస్తారో అంతందంగా?
ఇదికూడా కాదు. రోజూ కళ్లతో పలకరించుకుని, చిరునవ్వులు వీధంతా చిలకరించుకుని పూవులన్నీ పులకరించేలా ముగ్ధమనోహరంగా మురిసిపోతుంటారు.
అవకాశం అందితే ఏకాంత సమావేశం. అదృష్టం అందివస్తే సాగరతీర సమాగమం.
ఇవన్నీ వర్ణించడానికి పదాలు, పెదాలు సరిపోవు. ఎన్ని కేన్వాసులైనా నింపుకోగలిగినంత రంగులమయం. ఎన్ని గీతాలకైనా ముడిసరుకులా భావాల భాండాగారం.
ఏ వయసుకా ముచ్చట. కాదనలేం! కానీ రాయడానికి మనసు, కలమూ వుంటే హృదయాన ఎగసిపడే భావతరంగాల్ని ఆపడానికి ఏ బండరాళ్లూ సరిపోవు.
మనసు కవికి ఆ పాట రాసేటపుడు ఏభయ్యేడేళ్లు.
షష్టిపూర్తికి దండలు గుచ్చుతున్న వయసు.
రసహృదయాలను నలుపుతూ
రంగులవసరం లేదని తెలుపుతూ
నలుపు తెలుపులలోనే 'మరో చరిత్ర' సృష్టించిన బాలచందర్ ఒక సందర్భం వివరించి పాట రాయమని ఆత్రేయను కోరాడు.
అంతే! ఆ కలం అకస్మాత్తుగా పదహారేళ్ల పడుచుగా మారింది. తెల్లకాయితాన్నే పల్లె పైరులా భావిస్తూ పరుగులెత్తింది. గట్లు దాటింది. చెట్లకు ఉయ్యాలలూగింది. పిల్లకాలువలో కాళ్లు తపతపలాడిస్తూ గులకరాళ్లు రువ్వింది.
పదహారేళ్లకు నీలో నాలో ఆ ప్రాయం చేసే చిలిపి పనులకు కోటిదండాలు..
ఆరంభమే అసాధారణం. 'థాంక్స్ గివింగ్ సాంగ్' అని చెప్పదగ్గ వాక్యాలు. వారిరువురి ఏకాంతానికి సాయమొనరించిన ప్రకృతికి ధన్యవాదాలు చెప్పడం పాటలో ప్రత్యేకత!
ఉనికినే మరచి, ఉద్రేకపడే ఆ ఇరువురికీ 'పరుపులు పరచిన ఇసుకతిన్నెలకు'
ఆటలాడి, అలసి, ఆదమరచి నిదురోయేవేళ 'పాటలు పాడిన చిరుగాలులకు'
ఎవరికంటా పడకుండా అండగా నిలబడి 'తెరచాటొసగిన చెలులు శిలలకు'
మీకు నేనున్నానంటూ బాసటగా నిలిచి 'దీవెన జల్లులు చల్లిన అలలకు'
కోటిదండాలంటూ చెబుతోంది ఆ అమ్మాయి!
ఎన్ని అవాంతరాలొచ్చినా వెనుదిరగక 'నాతో కలిసి నడచిన కాళ్లకు'
ఎన్నెన్ని కమ్మటి కలలకు ఆలంబనగా 'నాలో నిన్నే నింపిన కళ్లకు'
ఇన్నాళ్లూ లేనిది నిరతమూ నీ ధ్యాసలో 'నిన్నే పిలిచే నా పెదవులకు'
నన్ను పైకెత్తి గిరగిరా తిప్పేటందుకు 'నీకై చిక్కిన నా నడుమునకు'
కోటిదండాలంటూ పలుకుతోందా పిల్ల!
తియ్యని కల నిజమేమోనన్న 'భ్రమలో లేపిన తొలిజాములకు'
రోజంతా పడిగాపులు పడినా 'సమయం కుదిరిన సందెవేళలకు'
అసలు మన ప్రేమే ఒక చరిత్ర సృష్టించాలని 'నిన్నూ నన్నూ కన్నవాళ్లకు'
కోటిదండాలంటూ కొనియాడుతోందా కోమలి!
పాట రాస్తే పదికాలాలపాటు పరవశించేంత అనుభూతినివ్వాలి. పదాల అమరిక పాట కాబోదు. పెదాల కదలిక ఆ పాటకు అభినయమూ కాబోదు.
జానకమ్మ గొంతులో అందాన్ని, బాధని, విషాదాన్ని, విరహాన్ని విరివిగా విన్నాం. ఇదొక మధురమైన మరో రాగం!
ఇదివరకెన్నడూ పలకని భావాల్ని ఎమ్మెస్ స్వరపరిచి ఇస్తే, మనోహరంగా తెరపరిచిన బాలచంద్రుడు, అదంతా నిజమేనేమోనన్న భ్రాంతిలో మనందరినీ పడేసిన నాయికానాయకులు ధన్యులు!
.......జగదీశ్ కొచ్చెర్లకోట
0 comments:
Post a Comment