"డ్రెస్ బావుందా?" రెండుచేతులూ అటూయిటూ దూరంగాపెట్టి ఒక కాలు కొంచెం వంచి క్రీగంట చూస్తూ గోముగా అడిగింది కోమలి.
"కొత్తదా?" అని ల్యాప్ టాప్ లోంచి తలెత్తి రాంబాబు ఇంకా పూర్తిగా అన్నాడోలేదో చున్నీని ఉండలాచేసి అతడి ముఖాన కొట్టి అక్కణ్ణించి విసవిసా వెళిపోయింది.
ఇదేం కొత్తకాదు. ఇదివరలో చాలాసార్లు ఇలాగే జరిగింది. తనకోసం అతను కొన్న బట్టలుకూడా గుర్తుండవు. మగాళ్ళు అసలలా ఎలా మారిపోతారు?
ఈప్రశ్నకి సమాధానం కావాలంటే ఈమిథునాన్ని దర్శించండి.
పెళ్ళాం కట్టే ప్రతిచీరా పేరుపేరునా ఏ సందర్భంలో కొనుక్కుందో, ఎవరు పెట్టారో, ఆ చీర ప్రత్యేకతేంటో సవివరంగా విశదపరిచి విస్మయపరిచే అప్పదాసు..
భర్త ప్రేమను అడుగుచుక్కదాకా వదలకుండా కడవలకొద్దీ తాగెయ్యాలన్న తపనలో 'దాక్షారం సమ్మంధం' అంటూ ఏడిపించే బుచ్చిలక్ష్మి..
వాళ్ళిద్దరు...
ఇద్దరే లోకం...
పిల్లాపీచూ పరాయిదేశాన...
ఒకరంటే ఒకరికి అలవిమాలిన అభిమానం
ఒకరిమీదింకొకరికి అనురాగం, అనుమానం
ఆవలితీరాన రేవులో నావకోసం ఎదురుచూసే రెండుప్రాణాల ప్రణయకావ్యం...ఈమిథునం
ఆఖరిమజిలీని సైతం అందంగా తీర్చిదిద్దుకున్న
ఇరుహృదయాల ప్రయాణం...ఈమిథునం
పెళ్ళయిన ఏడాదికే అపార్థాలతో అనర్ధాలు, స్వార్ధాలతో శాపనార్ధాలు, విమర్శలతో విడాకులుగా మారుతున్న నవతరపు ఆలోచనలకి ఈజంట కన్నులపంట!
వీళ్ళిద్దరిదీ విచిత్ర ప్రణయం...
కట్టుకున్నావిణ్ణి ఆకట్టుకునే చర్యలుండవు
కడదాకా తోడున్నవాణ్ణి కట్టిపడేసే మాటల్లేవు
కానీ...ఇందులో కనబడేవి..
కన్నీరుపెడితే కరిగిపోయే కారుణ్యం
కష్టాన్నిసైతం పంచుకునే సహజీవనం
కలతచెందితే కలవరపడే దాంపత్యం
వీళ్ళిద్దరితోపాటు అనేకానేక ఇతరపాత్రలు...
ఈపాత్రలన్నీ మనమధ్యనే తిరుగుతూ సజీవాలై అలరారుతాయి.
నూతిగట్టు, బీరపాదు, లేగదూడ, పాతరేడియో, కొబ్బరాకు బూర....ఇవన్నీకూడా ఇక్కడ పాత్రలే! వాటితో అప్పదాసుకి విడదీయరాని అనుబంధం.
పొదలతో సొద చెప్పుకుంటాడు...
పాదుల్ని సొంతానికి ఆపాదించుకుంటాడు...
పాడియావే పరమావధిగా బతుకుతాడు...
కాస్మాపోలిటన్ కల్చర్లో భార్యాభర్తల బంధాలన్నీ పగలంతా కల్చరు, రాత్రైతే అగ్రికల్చరుగా మారిపోయాయని వాపోవడం కాదు.
బంధమంటే ఏఁవిటో, అది తాడుకట్టినంతమాత్రాన ఎలా బిగుసుకోదో తెలియాలంటే వీళ్ళిద్దర్నీ కలవండి.
కేవలం మనసులతో మాటాడుకుని, చేతలతో నిరూపించుకునే ప్రేమమూర్తులు!
పెళ్ళాం పక్కింటికి పేరంటానికెళ్ళినా విరహాన్ని భరించలేని వింతమొగుడు.
మొగుడిది 'తిండిగోల'ని తిడుతూనే ప్రేమామృతాన్ని కొసరికొసరి తినిపించే విచిత్రపుభార్య!
కర్రీపాయింట్లుండగా కర్రీ ఎందుకు చెయ్యాలన్న పాయింట్లో కొట్టుకోడాలు...
కర్రీలనించి సైతం వర్రీలను కొనితెచ్చుకునే మనస్తత్వాల అత్యాధునిక సమాజానికి ఈ బుచ్చిలక్ష్మి తపన ఒకింత అనాగరికంగా కనిపించొచ్చుగాక!
కానీ...
అది మనసైన దేవుడికి నివేదన!
మనదన్న భావానికి అభినందన!
మధురామృతాలతో పరిచేషణ!
ఇష్టమున్నచోట కష్టముండదు.
కష్టమున్నా ఆకష్టం ఇంకావుంటే బావుణ్ణనిపిస్తుంది!
ఆ బుచ్చికి తన దేవుడికోసం ఎంతచేసినా తనివితీరదు. పిల్లలమీద ప్రేమనీ, మొగుడిమీద మమకారాన్నీ పోపులపెట్టె అరల్లోలా వేరువేరుగా దాచుంచుతుంది. ఒకదాంట్లో సామాను వేరేదాంట్లో కలవదు.
ఈజంట ప్రకృతివొడిలో పరవశించే గువ్వలజంట
నలుగుపెట్టుకుని, కుంకుడుకాయలతో తలస్నానాలు, కొబ్బరాకులన్నీ ఏరుకొచ్చి చీపుళ్ళుకట్టుకోడాలు...ఇవన్నీ తోచకచేసే పనులుకావు.
వయసుడిగిన ప్రాణాలకు వ్యాయామాలు
వయోభేదాన్ని సైతం మరిపించే కసరత్తులు
శ్రీరమణగారు ఏ ముహూర్తాన రాసారోగానీ అది మనసున్న ప్రతిమనిషినీ కదిలించింది.
ఆలోచనని రగిలించింది. ఆత్మసాక్షాత్కారం చేయించింది. పెళ్ళాన్ని ప్రేమించడం నేర్పింది. మొగుణ్ణి క్షమించడమూ నేర్పింది.
ఇది శ్రీరమణ నిజరూపదర్శనం.
ఆ కలాన ఎన్నో మధురగాథలు పురుడుపోసుకున్నాయి.
తెలుగు సాహితీప్రియులందరికీ 'బంగారు మురుగు'లు తొడిగిన విశ్వకర్మతడు!
మిథునాన్ని చదివి మనసుపారేసుకున్న బాపు ఓ చిన్నకోరిక కోరాడు..
తన దస్తూరిలో మిథునాన్ని తిరగరాస్తానని...
అది చరిత్రనే తిరగరాసింది...
విశ్వవిఖ్యాత చిత్రకారుని 'దస్తూరీతిలకం' దిద్దుకున్న ఈకథ ముందుగా మన పొరుగుభాషా దర్శకుణ్ణి ఆకట్టుకుంది.
ఆనక సకలకళాస్రష్ట, కళామతల్లి పాదాల పారాణి.. మన భరణి చేతబడింది.
ఎవడైనా డబ్బుకోసం తీస్తాడు..
లేదా పేరుకోసం తీస్తాడు...
కానీ ఈయనేంటో చాలా శ్రద్ధగా తీసాడు...
ఏదో ఒక చిక్కుడుపాదుకి నీళ్ళుపెడుతున్నట్టు...!
నందివర్ధనాలు దేవుడికి పెడుతున్నట్టు...!
ఎంతో పవిత్రత! అత్యంత శ్రద్ధ! తపన! దృశ్యకావ్యాన్ని సృష్టించేటపుడు ఆ మహర్షి పడిన తపన అడుగడుగునా కనబడుతుంది.
జయాపజయాలు మన అభిరుచినిబట్టి వుంటాయి.
మిథునాన్ని చదవండి. చిత్రాన్ని చూడండి. అనుభూతి చెందండి...అనుభవం పొందండి...
ప్రేమను పంచండి...ప్రణయాన్ని మొదలెట్టండి!
.......జగదీష్ కొచ్చెర్లకోట
0 comments:
Post a Comment