ఆ హాస్పిటల్లో లక్ష్మీకళ ఉట్టిపడుతూ ఉంటుంది. ఎంచేతంటే అక్కడ పనిచేసే అమ్మాయిల్లో ఎనిమిదిమంది పేరు లక్ష్మి! అష్టలక్ష్మీ వైభవంతో నిత్యం రద్దీగా ఉంటుంది కూడా!
ఐదేళ్లక్రితం ఆ హాస్పిటల్ కట్టినప్పుడు డాక్టరమ్మతో కలిసి ఒకమ్మాయి అంటిపెట్టుకుని తిరుగుతూ ఉండేది. ఆవిడ హేండ్ బ్యాగ్ మోస్తూ, రౌండ్స్ వేసేటప్పుడు చకచకా తనకొచ్చిన నాలుగైదు ఇంగ్లీషు ముక్కల పరిజ్ఞానంతోనే ఏదో ఒకటి కేష్షీట్ల మీద రాసేస్తూ ఆవిడ పని సులభం చేసేది.
అప్పటికి తనొక్కర్తే లక్ష్మి.
‘లక్ష్మెక్కడ?’
‘లక్ష్మీ టీ తెప్పించు!’
‘లక్ష్మీ, డెలివరీకి రెడీ చెయ్..!’
ఇలా నిత్యం లక్ష్మీస్తోత్రం చేస్తూ కాస్త పుణ్యం కూడా సంపాయించుకుంది డాక్టరమ్మ.
అదుగో, అప్పుడు ఇంకో పిల్ల జాయినయింది. తనపేరూ లక్ష్మే అవడంతో ఆ ఇద్దర్నీ కొత్తలక్ష్మి, పాతలక్ష్మి అంటూ కొన్నాళ్ళు కాలం గడిపారు. ఆ తరవాత మొత్తం ఎనిమిది మంది లక్ష్ములు తయారయ్యేసరికి ఆ పేర్లన్నీ వాటి ఆకారాన్ని విచిత్రంగా మార్చుకున్నాయి.
...దాసన్నపేట లక్ష్మి
...పొట్టిలక్ష్మి
...పొడవులక్ష్మి
...దుక్కలక్ష్మి
...బక్కలక్ష్మి
...పాటలు పాడే లక్ష్మి...
ఈ ఆఖరు లక్ష్మి వాళ్ల హాస్పిటల్ సిబ్బంది అంతా కలిసి ఒకసారి పిక్నిక్కుకి వెళ్లినప్పుడు పాటలు పాడిందిట. అంచేత ఆ పేరును ధరించింది.
మిగిలినవాళ్లు ఒక రవణమ్మ, ఒక పైడిరాజు, మరో అమ్మాజీ.
వీళ్లందరూ కాకుండా ఇద్దరు సంతోషిలు.. వీళ్లని చిన్న సంతు, పెద్ద సంతు అంటారు.
ఇంతమంది అమ్మాయిలున్నా ఒక్కోసారి చాలా హడావిడైపోతూ ఉండేది.
ఎప్పుడైనా డాక్టరమ్మ ఆపరేషన్ కేసులో ఉండగా కింద లేబర్ రూములో వేరే కేసు డెలివరీ అయిపోయేలా ఉందని ఒక లక్ష్మి వచ్చి కబురు చెప్పేది. అటువంటప్పుడు చాలా కంగారనిపిస్తుంది ఏ డాక్టరుకైనా!
‘నీకేవీఁ రాదు. నువ్వేమీ కెలకమాకు. పాత లక్ష్మిని పిలిచి డెలివరీ చెయ్యమను. ఎపిసియాటమీ కుట్లవీ వేసేస్తే వేసెయ్యమను. రాకపోతే నేనొచ్చాక వేస్తాను!’ అని సూచనలిచ్చేది.
డాక్టరమ్మ చెప్పిందంతా వినేదాకా ఏమీ మాట్లాడకూడదు. అందుకని నోరిప్పకుండా మొత్తం విని, ఆనక తీరిగ్గా చెప్పేది.. ‘పాత లక్ష్మి ఇవాళ నైటుకొస్తాది మేడమ్! పదకొండో తారీక్కదా?’ అని.
పదిరోజులకొకసారి షిఫ్ట్ మారడాలవీ ఆ హడావిడిలో ఆవిడెక్కడ గుర్తెట్టుకుంటుందీ?
‘ఎదవసంత, షిఫ్టులొకటి ఏడిసాయి కదా మీకు! ఇంకెవరున్నారు? దుక్కలక్ష్మి కొంచెం ఫరవాలేదు. నువ్వూ తనూ కలిసి చేసేస్తారా? జాగర్త. సొంత తెలివితేటలు వాడమాకండి. డౌటొస్తే ఫోన్ తగలడండి!’ అంటూ స్ట్రెస్సంతా ఆ విధంగా బయటపడేసేది డాక్టరమ్మ.
ఇలాంటి విషయాల్లో ఏమాత్రం అజాగ్రత్త పనికిరాదు. చాలాసార్లు ఎవరూ లేకపోవడంతో మత్తు వైద్యుడే వెళ్లి, బేబీని క్యాచ్ పట్టి, కుట్లూ గట్రా వేసి, బ్లీడింగదీ లేదని రూఢీ చేసుకున్నాక మళ్లీ ఓటీకొస్తాడు. ఎందుకంటే వాళ్లకు ఇటువంటి కేసుల్లో చాలా అనుభవం ఉంటుంది.
కొత్తలక్ష్మికి కుట్లెయ్యడం రాదు.
దుక్కలక్ష్మికి మందుల పేర్లు కన్ఫ్యూషన్.
బక్కపిల్లయితే నమోన్నమః! ఓపీలోనే ఓపిక లేనట్టుంటుంది. ఉపయోగం లేదు.
ఆ దాసన్నపేటమ్మాయి బిర్యానీ చాలా బాగా వండుతుంది. ఎప్పుడైనా డాక్టరమ్మ రోజంతా అలసిపోయి ఇల్లు చేరగానే ఆ పిల్ల నోటికి హితవుగా చేసిపెట్టేది. అవ్వడానికి హాస్పిటల్ ఉద్యోగమే అయినా ఇంటినీ, యజమానినీ కాస్త కనిపెట్టుకుని ఉండడం వాళ్లకు అలవాటైపోతుంది.
ఆమాత్రం తల్లీపిల్లా న్యాయం లేకపోతే ఆడవాళ్లకి కష్టం. వంటవాళ్లని నమ్ముకుని, ఆనక భంగపడి ఆకలితో ముడుచుకు పడుకున్న సందర్భాలు చాలా ఉంటాయి ఈ లేడీ డాక్టర్లకి.
ఇలా రకరకాలుగా ఎవరెవరు ఏ రంగంలో నిష్ణాతులో గుర్తెట్టుకుని మరీ ప్రాక్టీసు నెట్టుకొస్తోందావిడ.
వాళ్లకి యూనిఫారాలవీ కుట్టించడవైఁతే కుట్టించిందిగానీ నేమ్ ప్లేట్లవీ చేయించలేదు. చేయించినా ఏంరాస్తార్ట? మరీ దుక్కలక్ష్మి, బక్కలక్ష్మి అని రాయలేరు కదా?
ఇలా ఒకే పేరుతో మా హాస్పిటల్లో కూడా కావలసినంత కామెడీ జరుగుతూ ఉంటుంది. శ్రీను పేరున్నవాళ్లు ఎక్కడికక్కడ కాళ్లకడ్డం పడుతోంటే ఏంచేస్తాం? అంబులెన్స్ శీను, ఆరోగ్యశ్రీ శీను, ఎలక్ట్రీషియన్ శీను, ఏసీ మెకానిక్ శీను.. అంటూ అరడజను మంది శీనులు ఎప్పుడూ సీన్లో ఉంటారు!
ఈ జగదీశనే పేరు ఎవరూ పెట్టుకోరనీ, ఎక్కడో లక్షమందిలో ఒకడికే ఉంటుందనీ గర్వం నాకు. అయితే దాన్ని పటాపంచలు చేస్తూ ఆమధ్య ఓ కుర్రాడు దిగాడు. అతనూ మత్తు వైద్యుడే!
మన ఎఫ్ బి మిత్రులు ఒకాయన నన్ను కలవాలని అడ్రస్సదీ దొరక్క ఫేస్‌బుక్‌లో చూసేసి మహరాజా హాస్పిటల్‌కి బయల్దేరి వెళ్లారు. ‘డాక్టర్ జగదీష్ గారున్నారా?’ అంటూ ఆపరేషన్ థియేటర్ వాళ్లని అడిగారు. ‘ఉండండి, పిలుస్తా’నంటూ లోపలికెళ్లిన మనిషి పావుగంట తరవాత బక్కపల్చగా, నవయవ్వనంలో మిసమిసలాడే కుర్రాణ్ణొకణ్ణి బయటికి తీసుకొచ్చి ముందు నిలబెట్టి ‘ఈయనే జగదీష్ డాక్టరు!’ అన్నాడు.
ఆయనకి డౌట్ కొట్టింది. ‘అక్కడ ఎఫ్ బీలో పెట్టే ఫొటోల్లో ఇంతంత బుగ్గలేసుకుని, మొద్దులా కనబడే జగదీష్ కీ, ఈ కుర్రాడికీ ఎక్కడా పోలికల్లేవేంట్రా బాబూ?’ అని!
‘అయినా మనకెందుకులే, ఈ ప్రొఫైల్ పిక్స్ పెట్టి మాయచెయ్యడాలవీ మామూలే కదా, ఇంకానయం, ఇతనెవరో మగతనే. ఆడపిల్ల కాదు!’ అనుకుని సంతృప్తిగా తలాడించారు.
షేక్‌హేండదీ ఇచ్చేసిన పిమ్మట ‘మీర్రాసే కథలూ, కబుర్లూ మా బావుంటాయండీ! మాదీ గూడెం దగ్గరే!’ అంటూ చొరవగా మాటాడేస్తోంటే ఆ కుర్రాడికి అసలు సంగతి బోధపడిపోయింది.
‘మీరనుకునే జగదీష్ నేను కాదండీ! నేనే పాపం ఎరగను! అటువంటివన్నీ చేసేది ఇంకొకాయన. ఆయన్ని కలవాలంటే మీరు ఇంకో హాస్పిటల్‌కి వెళ్లాలి! లక్ష్మణా, ఈయనకి అదంతా వివరంగా చెప్పు!’ అనేసి లోపలికెళిపోయాడు.
ఆయన పడుతూలేస్తూ మా హాస్పిటల్‌కొచ్చి నన్ను కలిసి, ఫొటోలతో పోల్చుకుని, తృప్తిగా గాలి పీల్చుకుని, రెండు గంటలసేపు కూర్చుని, బోల్డన్ని కబుర్లు చెప్పి వెళ్లారు.
ఇంత అరుదైన పేరుకీ ఇంతటి సందిగ్ధత కనీవినీ ఎరగం! అటువంటిది లక్ష్మి అనే పేరుతో ఎంత కావాలంటే అంత కామెడీ పుట్టడంలో ఆశ్చర్యం ఏముంది?
నాలుగేళ్ల క్రితం అనుకుంటా, మా హాస్పిటల్లో ఆరోజు చెయ్యాల్సిన ఆపరేషన్ల లిస్టులో ఆరు కేసులుండగా అందులో ఒకమ్మాయి పేరు టి. లక్ష్మి.
కాసేపటి తరవాత మర్నాడు ఆపరేషన్ అంటూ, తనిఖీ కోసం ఇంకో టి. లక్ష్మి దిగింది. మా ఓటీ కుర్రాడు ఈ రెండో లక్ష్మిని పేరడిగి, టి. లక్ష్మి అనగానే తీసుకెళ్లి, టేబుల్ మీద పడుకోబెట్టేశాడు. మేవంతా కలిసి ఆపరేషన్ చేసేసి, బిడ్డని చేతిలో పెట్టి, సారెతో సహా పంపించేశాం. కాసేపటి తరవాత కాస్త కాఫీ తాగుదామని మా గదిలోకి రాగానే ఈ మొదటి లక్ష్మి నన్ను పట్టుకుని నిలదీసింది. ‘ఆపరేసననీసి పొద్దుట్నించీ ఏటీ తిన్లేదు. ఇంకెంచేపు ఆగాల?’ అంటూ!
నేను గతుక్కుమని, జరిగిందేంటో తవ్వితే అసలు విషయం బయటపడింది. రేపటి కొడుకు ఇవాళే అమ్మమ్మ పొత్తిళ్లలోకి చేరి, నోట్లో అన్ని వేళ్లూ తోసేసుకుని చీకేస్తూ కనబడ్డాడు. సరేలెమ్మని ఈ లక్ష్మికీ ఆపరేషన్ చేసి చక్కని చుక్కనొకదాన్ని బయటికి తీశాం.
దశమినాటి జాబిలికన్నా నవమినాటి వెన్నెలే ఎంతో బావుందనిపించింది నాకు ఆ గుంటని చూడగానే!
అంచేత ఈ లక్ష్మి, శీను పేర్లతో చాలా జాగర్తగా ఉండాలి.
ఇదిలా ఉండగా ఒకరోజు ఈ కథ ఒక పెద్ద మలుపు తిరిగింది. ఆరోజు సాయంత్రం మా డాక్టరమ్మ తనమానాన తను ఓపీ చూసుకుంటోంటే ఒక కొత్తమ్మాయిని వెంటపెట్టుకుని లోపలికొచ్చి
‘మేడమ్, ఈయమ్మాయిది మావూరే మేడమ్! ఇంతకుమునుపు కంటోల్మెంట్ దగ్గిర ఒక క్లీనిక్ లో చేసీది మేడమ్! ఇప్పుడు మానీసింది. మన దగ్గిర జాయినవుదారనీసి వచ్చింది మేడమ్!’
చేతులు పిసుక్కుంటూ భయం భయంగా చెప్పేసింది రవణమ్మ. ఇప్పటికే చాలామంది అమ్మాయిలున్నారు హాస్పిటల్లో. మళ్లీ ఇంకొకరు. సరే, పురుళ్ల కేసులన్నాక ఆడవాళ్లుండక తప్పదుగా?
‘ఏం పేరు?’ అనడిగింది డాక్టరమ్మ అనాసక్తంగా!
‘లక్స్మి మేడమ్!’ బెదురుతూ చెప్పిందా కొత్తపిల్ల.
‘ఇంకో లక్ష్మా? ఇంకేం పేరూ దొరకనట్టు అందరూ లక్ష్మి పేరే పెట్టుకునేడుస్తారేవఁర్రా? సర్లే, రేపట్నుంచి థర్డ్ ఫ్లోరు చూసుకో. రవణమ్మా, నువ్వే తనని తీసుకెళ్లి చూపించిరా!’ అంటూ మళ్లీ ఓపీ చూసుకోవడం మొదలెట్టింది డాక్టరమ్మ.
అష్టలక్ష్ములకి తోడు తొమ్మిదో లక్ష్మి తోడయ్యింది. ఆల్రెడీ ఐదేళ్లుగా చేస్తున్నా ఆ మొదటమ్మాయినే ఇంకా కొత్తలక్ష్మి అని పిలుస్తున్నారు. ఇప్పుడు మార్చడం కష్టం. ఇప్పుడీ పిల్లకి ఏంపేరు పెట్టాలా అని ఆలోచనలో పడ్డారు అందరూ.
అయితే అది అంత సుళువుగా పరిష్కారమైపోతుందని ఎవరూ ఊహించలేదు.
ఈ కొత్తమ్మాయి ప్రతీ ఆదివారం ఉదయం పూట తనకు రావడం కుదరదంటూ డ్యూటీ సర్దుబాట్లవీ చేసుకునేది. దాంతో చిన్నసైజు ఎంక్వైరీ చెయ్యగా తేలిందేవిటంటే... తను ఆదివారంనాడు క్రమం తప్పకుండా చర్చికెళుతుందిట! అందుకే ఆ సర్దుబాట్లు.
వెంటనే మా డాక్టరమ్మ ఈ కొత్తమ్మాయికి పేరు సెలెక్ట్ చేసేసింది. ఆ పేరు....
క్రిస్టియన్ లక్ష్మి!
..........కొచ్చెర్లకోట జగదీశ్
0 comments:
Post a Comment