ఇప్పుడంటే సెల్ ఫోన్లొచ్చేసాయిగానీ ఇరవయ్యేళ్ళ క్రితం ఇవిలేకుండా ఎలాబతికాఁవో తలుచుకుంటే ఒళ్ళు గగుర్పొడుస్తుంది 😜
మనం పీజీ చేసిన తరవాత తిరుపతిలో ఒకేడాది వుద్ధరించాం. అప్పుడు సీనియర్ రెసిడెంటని పేరు మనకి. అప్పుడే కొత్తగా దిగాయి పేజర్లు. బెల్టుబాంబుల్లా తగిలించుకునేవాళ్ళం అందరం.
ఒకరోజు మా కొలీగ్, నేనూ కలిసి కేంటీన్లో ఉండగా నడుందగ్గర జర్రుమని అదరడం మొదలెట్టింది. వాడు కంగారుపడిపోయి లేచి డాన్స్ మొదలెట్టాడు. టీకాస్తా తెల్లపేంట్ మీద వొలికిపోయింది.
'ఏఁవైందేఁవైంది?' అంటూ అందరం హడావిడి చేసాం. తరవాత తెలిసింది వాడు మొలకి పేజర్ పెట్టుకున్నాడని! అదే ఫస్ట్ మెసేజ్ వాడికి. అంచేత తెలీలేదు.
గబగబా తీసి చూసాం..ఐసియూనించేమో అని!
......
......
......
......
'అరటిపళ్ళు తెండి'...ఇదీ మెసేజ్.
అందరం ఒకటే నవ్వులు.
ఇక ఉద్యోగంలో చేరిన కొత్తలో వందపడకల తల్లీపిల్లల హాస్పిటల్లో ఏకైక ఎనస్తటిస్టుని నేను. పండగా, ఆదివారం, పగలూరాత్రీ...ఇవేవీ పాటించకుండా రెండేళ్ళు పీల్చిపిప్పి చేసేశారు.
పొద్దున్నప్పుడు పాలపేకెట్ గిన్నెలో ఒంపినతరవాత ఇంకా దులుపుతాం చూడండీ...అలా వాడేసుకున్నారు నాసేవల్ని!
ఎంతంటే..ఒకవేళ కాలుకి దెబ్బతగిలి రానంటే 'వీలైతే వీల్ చెయిర్లో వచ్చైనా' ఎనస్తీషియా ఇమ్మనేవారు!😢
అప్పుడంతా ల్యాండ్ లైన్ మీదే ఆధారపడేవాళ్ళం. మా హాస్పిటల్‌కి ఒకటే ఫోన్. అదికూడా రిసెప్షన్ దగ్గరుండేది.
కంగారుపడకండి. గవర్నమెంటు హాస్పిటల్‌కు ఎటువంటి అందమైన రిసెప్షనిస్టూ వుండదు.
అటుగా ఎవరైనా వెళుతోంటే ఫోన్ మోగితే తియ్యడమే! కానీ అది మన ప్రాణం తియ్యడమే!
నేను శెలవు అర్జెంటుగా పెడదామని ఫోన్ చేసానొకసారి!
ఒక స్వీపర్ ఫోన్ తీసింది. ''అమ్మా! నేను డాక్టర్ జగదీష్ మాటాడుతున్నాను. ఓటీ వాళ్ళని ఎవర్నైనా పిలమ్మా!''
ఇంతకంటే విపులంగా ఎవడు మాటాడతాడు చెప్పండి?
దీనికి రెస్పాన్స్:
పదినిమిషాల తరవాత స్వీపరొచ్చి ''జగదీస్ బాబు ఓటీలో లేరంట బాబూ!'' అని పెట్టేసేది.😢 😢
తల ఫోనుకేసి బాదుకోడంవల్ల చాలాసార్లు బొప్పికట్టింది కూడా!
కొన్నాళ్ళకి మొబైల్ ఫోన్లు కుడికాలు ముందుపెట్టి మన జీవితంలోకి ప్రవేశించాయి.
నామొట్టమొదటి ఫోన్ ఫిలిప్స్ కంపెనీవారు బోల్డంత ప్లాస్టిక్‌నుపయోగించి తయారుచేసింది.
చిన్నప్పుడు మాయింట్లో కుంకుడుకాయలు కొట్టుకోడానికి ఓ పెద్ద రాయుండేది, గూడెంనించి అమ్మ తెచ్చుకుంది. అచ్చం ఫిలిప్స్ ఫోను అలాగేవుండేది.
ఫోన్ ఎత్తితే అర్ధరూపాయి, చేస్తే నాల్రూపాయలు చొప్పున కొన్నాళ్ళపాటు టాటావాడు నాదగ్గర్నుంచి సింహాచలం దేవుడికి గంధం వొలిచినట్టు వొలిచేసాడు. ఆ దేవుడికి ఏడాదికోసారే! మాకు నెలనెలా వొలిచేసేవాడు. మాక్కూడా ఆయనకిమల్లే మండిపోతూ వుండేది!
బిల్లు చూస్తే గుండె గుభిల్లుమనేది.
కొన్నిరోజులిలా కొలీగ్సందరం సెల్ బిల్లులు చూపించుకుంటూ ఒకళ్ళనొకళ్ళు కౌగిలించుకుని ఏడుస్తోంటే బియ్యెస్సెన్నెల్ వాళ్ళు 'ఆదుకుంటాం' అనొచ్చారు. కానీ వాళ్ళు మన జీవితాల్తో 'ఆడుకోడానికి' వచ్చారని తరవాత తెలిసింది.
అప్పుడు ప్రాక్టీస్ పరంగా మనం ఊళ్ళో కింగ్! ఉన్న నలుగురైదుగురు ఎనస్తటిస్టుల్లో రెండోస్థానంలో వుండేవాణ్ణి!
రాత్రి తెల్లవార్లూ వెస్పా మీద కస్పా రోడ్లో తిరుగుతూనే వుండేవాణ్ణి...ఆ పక్కనే మాయిల్లు!
ఇప్పుడు మాత్రం తేగలో చందమామలా అయిపోయింది నా ప్రాక్టీస్!
చందమామ తిండానికి బావున్నా అందరూ పారేస్తారుగా..అలాన్నమాట!
'ఎనస్తీషియా బానే ఇస్తాడూ..' అంటారు.
కానీ పిలవరన్నమాట!😜
మనకీ అదే బావుంది. మన ఒరిజినాలిటీ బయటికొచ్చింది ..అదేనండీ..ఈ 'పోస్ట్‌'మార్టమ్! రచనావ్యాసంగం! ప్రతి విషయాన్నీ ఎండలో మిరపకాయలు ఆరబెట్టినట్టు పూర్తిగా పరిచెయ్యడం! ఏఁవంటారు?
బియ్యెస్సెన్నెల్ రాగానే మావాళ్ళందరూ పొలోమని అందులోకెళిపోయారు. దేశం మొత్తంమీద నేనూ ఇంకో ఇద్దరూ మిగిలాం ఐడియాలో!
బియ్యెస్సెన్నెల్లో...
'ఏ కేసు,
ఎన్నిగంటలకి,
ఏ నర్సింగ్ హోమ్...
ఇవితప్ప మిగతావన్నీ బాగా వినబడేవి.
ఎక్కువగా మావాళ్ళందరూ..'నీకినిపిస్తందా? నాకు బానే ఇనిపిస్తంది!' అన్నమాటే ఎక్కువ అంటుండేవారు తప్ప ఏంమాటాడుకునేవారు కాదు.
'సర్లే! నేనొస్తన్నా!' అనికూడా అనేసేవారు చివరికి ఏంవినబడక!
వాళ్ళందరిమధ్య నేను ఒక సుస్వరంతో నిలబడి వుండడం చూసి నాకొచ్చిన 'ఐడియా' వాళ్ళకెందుకు రాలేదా అని వాపోతుండేవారు.
ఇక ఫిలిప్స్ ఫోనువల్ల నాలుగు చొక్కాలకి జేబులు చిరిగాక ఒక చిన్న నోకియా ఫోన్ కొన్నాను. బుజ్జిగా భలేవుండేది. అందులో ఒకేఒక గేమ్..స్నేక్!
పాపం! పాములాడించుకునేవాళ్ళలా అందరూ అదే ఆడేవారు. ట..డాగ్! అని సౌండొస్తే తెలిసేది..'ఎవడో ఆడుతున్నాడూ..ఆడి పాఁవు సచ్చింద'ని!😜
ఎంతో అనురాగంతో కాపరం చేస్తున్న నన్నూ నా నోకియా ఫోన్నీ చూసి ఎవరి దిష్టో తగిలింది.
ఓసారి గుంటూరెళితే మా చిన్నాణ్ణి ఎత్తుకున్నాను. అప్పుడు వాడికి ఏడాదెళ్ళింది కానీ ఇంకా రెండు రాలా! వాడి గంగాప్రవాహానికి ఆ ఫోన్ లోపలున్న సమస్త వ్యవస్థలూ అవస్తకు లోనయ్యాయి.
షోరూంలో చూపిస్తే రెండుపెదవులూ, ఇంకా వేళ్ళూ కూడా విరిచి జపాన్ పట్టుకెళ్ళినా రిపేరవ్వదని చెప్పేశారు.
అదే మొదలు..అదే చివరా!
ఆ తరవాత సింపుల్‌గా ఓ ఏభైఫోన్లు మార్చివుంటాను. ఎప్పుడూ రిపేరంటూ షాపుకి పట్టుకెళ్ళిన పాపానపోలేదు...దాని పాపానికది పోడఁవేతప్ప!
ఇదీ టూకీగా జగదీశ విరచిత మొబయిలోపాఖ్యానం!!
.........జగదీశ్ కొచ్చెర్లకోట
0 comments:
Post a Comment