అద్దంముందు నిలబడి చూసుకుంటే అర్ధశతాబ్దపు ముఖారవిందం నిండుచంద్రుళ్ళా గుండ్రంగా కనబడింది! మరీ అంత నున్నగా వుంటే ఏంబావుంటుంది? ఒక్కరోజు గెడ్డం గీసుకోకపోయినా అదేదో నేరంలా అడిగేస్తారు ఇంటాబయటా!
‘సార్? ఏంటివాళ?’ అంటూ సింబాలిగ్గా వేళ్ళని గెడ్డంమీద రాసుకుంటూ హాస్పిటల్లోనూ, ‘ఏట్సార్! మొక్కా?’ అని నర్సింగ్ హోముల్లోను! చిరాకేస్తోంది రోజువిడిచి రోజు షేవింగంటే! అదొక ఆపరేషన్లాంటిదేస్మీ! అందుకే ఒక తీవ్రమైన నిర్ణయం తీసుకున్నాను... ...... ...... ......
గెడ్డం పెంచాలని!
మొదట్లో లేతగా ఆనపకాయమీద నూగులా మొదలై, మూడోరోజుకి పనసకాయలా తయారైంది. తెలుపునలుపుల మేలిమిశ్రమంతో వున్న గరుకుగెడ్డాన్ని చురుకు కళ్ళతో చూసిన కొందరి రియాక్షన్....
‘అంకుల్! మాకేంటిలా కాంపిటీషనొచ్చేస్తున్నారూ! కిర్రాక్ స్టైల్ అంకుల్!’ అంటూ బీటెక్ కుర్రాళ్ళూ...
‘సార్!' అన్నాక ఇక మాటాడ్డం మానేసి చూపుడువేలూ బొటనవేలూ కలిపి చెగోడీలా చుట్టి, మిగిలిన మూడువేళ్ళూ బుద్ధుడిలా పైకిచాపి బావుందని కొందరు...
‘ఏటోసార్! కొత్తగా వున్నారు. బాలేదేమో అనిపిస్తంది. తీసియండి పోనీ!’ అంటూ సిస్టరమ్మలు...
ఇక మా సెలూన్లో బాగోతం ఇంకోరకంగా వుంది. ‘ఏట్సార్, కటింగూ సేవింగూ రెండూ ఏసేద్దామా?’
‘వద్దు రవణా! గెడ్డం పెంచాలనుకుంటున్నా! బావుంటుందా నాకు?’
‘సూపర్ డెసిసన్ సార్! ఇంకా పెంచండి. పదిరోలుపోయాక రండ్సార్! మాంచి సేప్ తీస్కొస్తాను మీకు. ‘నాన్నకి ప్రేమతో’ చూసార్సార్ మీరూ?’
‘ఆఁ! చూసానూ! ఎవరందులో? ఎన్టీయార్లా తయారుచేస్తావా జగపతిబాబులానా?’ అన్నాను అనుమానంగా!
‘బలేవార్సార్! మీకు నేనున్నాను కదా!’ అంటూ ప్రోత్సహించాడు. నాగెడ్డం చూసి లేగదూడలా చెంగనాలు తొక్కేస్తున్నాడు హుషారుగా!
వారం తరవాత తనొచ్చింది వూరినించి. రాగానే నామొహం చూసి ‘నీమొహంలా వుంది!’ అనేసింది. తనకి అస్సలు నచ్చలేదుట! అంత రెఫ్యూజల్ కి రెడీగా లేని కారణంగా అలిగి బుంగమూతి పెట్టుక్కూచున్నాను. నా అలక చూసి తను ‘పోన్లే! నీకు నచ్చితే సరే!’ అంటూ బుజ్జగిస్తుందేమో అనుకున్నాను. కానీ... ‘ఇప్పుడింకా చిరాగ్గావుంది నీమొహం!’ అనేటప్పటికి ఇహ లాభంలేదని మామూలుగా అయిపోయాను.
‘కబీర్ బేడీలా లేనూ?’ అనడిగితే... ‘లేవు. బేడీలేసిన కబీరులా వున్నా’వంది. తన మనసు మార్చడం ఇక కష్టఁవని తెలిసి వూరుకున్నాను. ఏదో అలారంగులేసీ, వెయ్యకా నెలరోజులపాటు కాపాడుకొచ్చాను. ఈలోగా మా అన్నయ్య కూతురి పెళ్ళొచ్చి పడింది. ఇప్పుడు అసలు సినిమా స్టార్టయింది. ఆత్మబంధువులందరూ రెండువర్గాలుగా చీలిపోయారు. కంగారు పడకండి. నా గెడ్డం విషయంలో! సగంమంది బావుందనీ...మిగతా సగం బాలేదనిన్నీ!
‘ఏం జగదీషూ? పెళ్ళికిలాగే వుంటావా?’ అంది మా వదిన. అక్కడికేదో అక్షింతలెయ్యడానికి తీసుకొచ్చిన యావజ్జీవ ఖైదీని చూసినట్టు చూసింది నావైపు. మగపిల్లలంతా నావైపొచ్చేసారు. మారెండోవాడయితే కొంచెం అతిగా స్పందించాడు. ‘షేవింగ్ చెయ్యన’ని ఒట్లవీ వేయించుకున్నాడు నాచేత! పెద్దాడు ‘గోపి’గాడు. నాదగ్గరకొచ్చి ‘బావుంది నానా!’ అంటాడు. వాళ్ళమ్మ పక్కనుంటే ‘పోన్లే తీసెయ్ నానా!’ అంటాడు. వీడితో కష్టం.
మొత్తానికి వైజాగ్ లో మాంచి సెలూనుకెళ్ళి కూచుని, ‘ఆకర్షణీయమైన ఆకారాన్ని తీసుకురమ్మ’ని చెప్పి నిద్రపోయాను. అతనికి తోచింది అతను చేసాడు. తీరా పెళ్ళిమంటపంలో నన్నుచూసి ‘ఎవరో అనుకున్నాను!’ అనికొందరూ, ‘నువ్వనుకోలేదు!’ అంటూ మరికొందరు మొదలెట్టారు. ఇక పెళ్ళవ్వగానే తీసెయ్యాలని డిసైడైపోయి బ్లేళ్ళూ, కత్తులూ, క్రీములూ, డెట్టాళ్ళూ సిద్ధం చేసుకున్నాను.
విమర్శలకంటే ప్రశంసలే ఎక్కువ సంపాయించుకుని బెజవాడెళ్ళాను మనుగుడుపులకి. అక్కడ మా మిత్రుడొకాయన ఇంటికి వెళితే ఆయనన్నారూ... ‘ఈమధ్యే మొదలెట్టారా పెంచడం? చాలాచాలా బావుంది మీకు!’
మా జూనియరొకతను ‘అదేదో కంపెనీకి సియ్యీవోలా వున్నారు గురూగారూ!’ అనేశాడు. మా మేనమామగారి అబ్బాయి కాస్తా ‘అర్జున్‌రెడ్డం’టూ ఆడిపోసుకున్నాడు. ఇప్పుడు మళ్ళీ సినిమా మొదలయ్యింది. సరంజామా అంతా సంచిలోపడేసాను. ‘మళ్ళీ ఏఁవయ్యింది?’ అంది అనుమానాన్ని పెనుభూతంలా మార్చి నామీదకొదిలి. ‘తీసేస్తాలే! మనవూరెళ్ళాకా!’ అంటూ ప్రభాకర్ రెడ్డిలా మాటలు మింగేసాను.
అప్పుడు జరిగిందది...అస్సలూహించనిది!! ‘నీకు నచ్చిందా? పోన్లే వుంచుకో జగ్గూ!’ అంది. ఈ హఠాత్పరిణామానికి సిద్ధంగాలేని చిట్టిగుండె అప్పటిదాకా సింహాద్రిలా స్లోగా కొట్టుకునేది రాజధానిలా రయ్యిమని స్పీడందుకుంది. గూగుల్లోకెళ్ళి రకరకాల గెడ్డాల షేపులున్న ఫొటోలు డౌన్లోడ్ చేసుకుని కలలు కనడం మొదలెట్టాను.
విజయనగరం రాగానే పెళ్ళి ఫొటోల్లో చూసి ‘సిక్ గా కనబడుతున్నాడు. బానేవున్నాడా?’ అని కొందరూ, ‘అందరూ బానేపడ్డాం కానీ...’ అంటూ కళ్ళు నావైపు తిప్పి అర్ధోక్తిలో ఆగిపోతూ మరికొందరు... ‘ఎహెయ్! ఏంటోగోల!’ అన్చెప్పి పరపరా గీసేద్దామని బయల్దేరాను. ఇలా నెల ఇరవైమూడో తేదీన పుట్టినవాళ్ళకి ఇలాంటి డైలమాలు తప్పవేమో?
మీరు నమ్మరుగానీ... ఒకవైపు తీసేసాకా కూడా మళ్ళీ పునరాలోచనలో పడ్డానంటే అర్ధంచేసుకోండి..నేనెంత తింగరాణ్ణో! తను ఆఫీసునించి రాగానే మళ్ళీ ‘గుండ్రంగా’ నిండుచంద్రుళ్ళా తయారైపోయి, నీలం టీషర్టేసుకుని తలుపు తియ్యగానే టైడ్ అడ్వర్టయిజ్‌మెంట్లోలా అవాక్కయి నిలబడిపోయింది.
‘ఎందుకిప్పుడూ? పెళ్ళికి పిచ్చాళ్ళా తయారయ్యి!’ అంటూ మరొక నూతన అధ్యాయమునకు తెరతీసినది. పొగడుట అనునది కష్టము. అది ఆశించి భంగపడవలదని చెప్పబడియున్నది.
......జగదీశ్ కొచ్చెర్లకోట
0 comments:
Post a Comment