"మేలుకో శ్రీరామా....!"
శ్రీరాముణ్ణి నిద్రపుచ్చుతున్నంత మృదువుగా లేపుతున్నాడు బాలు. చిన్నసౌండే అయినా ఏసీ తప్ప మరే శబ్దమూలేని ఆగదిలో మార్దవమైన ఆ స్వరం బానే వినబడుతోంది.
"కూరలేఁవైనా తెచ్చిపెట్టగలరా?"
పొద్దున్నే లేపి భర్త బతుకు రైతు'బజారుకీడ్చా'లని ప్రతి భార్యకీ వుంటుందనుకుంటా!😜
మన ముఖారవిందం చూస్తే 'వీడు తెచ్చేరకం కాదు' అనుకుందేమో?
కానీ తన అపనమ్మకాన్ని వమ్ముచేస్తూ 'తెస్తా'నంటూ బయల్దేరాను.
లోగడ, శాన్నాళ్ళకితం మా సీనివాస్ డాట్రు కూరల దగ్గర కనబడి తనతో ఓపాలిలా అన్నాట్ట...
"చూడమ్మాయ్! నువ్వూ ఉద్యోగం చేస్తున్నావ్! మరి నువ్వే ఎందుకు రావాలి కూరలకి? అతగాడు కూరలు తెస్తేనే వండిపెట్టు. లేపోతే మాగాయీ, పెరుగూ, పొడేలూ వేసిపెట్టు. మూడ్రోజులలా తింటే దెబ్బకి తనే వెళ్తాడు!" అని!😒
'ఎవడేనా ప్రాక్టీసులో ప్రత్యర్ధిగా వుంటాడు. ఈయనేంటీ కాపరంలో కారం కొడుతున్నాడు?' అని నాకనిపిస్తుందా లేదా?
మా రైతుబజార్లో కూరలు తప్ప అన్నీవుంటాయి. చింతపండు, వెల్లుల్లిపాయలు, బియ్యం, వాళ్ళ బూడిద... సమస్తం పెడతారు. కూరగాయలు మాత్రం ఏదో స్వయంపాకం కోసం పెట్టినట్టు రకానికో నాలుగు చొప్పున తగలేస్తారు.
అంచేత ఆమాత్రం ఇంగితజ్ఞానం వున్నవాళ్ళందరూ బొంకులదిబ్బకే వెళతారు కూరలకి!
నాదంతా ఓపద్ధతి. కూరలవాళ్ళ దగ్గర కమ్యూనిస్టుని. రిక్షావాళ్ళ దగ్గర రివల్యూషనిస్టుని. వాళ్ళదగ్గర బేరం చెయ్యడమంటే నేరం చెయ్యడంతో సమానం నాకు.
ఈవిషయం బొంకులదిబ్బమీద కూరలమ్మేవాళ్ళందరికీ తెలుసని నాకు తెలుసు. వాళ్ళందరికీ నేనంటే అలుసనీ నాకు తెలుసు.
"ఏటిబాబూ! కనబడ్డం మానీసావూ? అమ్మగోరే వత్తన్నారు ఈమద్దిన!" పొట్లకాయల మామ్మ పలకరింపుతో విఘ్నేశ్వర పూజ అయింది.
ఇక అసలు కార్యక్రమం వుంది.
"పొట్లకాయలు విరిచి పట్టుకొస్తే నిలవుండట్లేదండీ! ఫ్రిజ్ లో పెట్టినా ఇదివరకట్లా వుండట్లేదు. పాడైపోతున్నాయి!" బయల్దేరేముందు తనన్న మాటలు గుర్తొచ్చాయి.
"ఇరపకుండా ఎలగట్టుకెల్తావ్ బాఁవూ?" అంది మామ్మ నవ్వుతూ!
అవును. ఎంత జగదీశ్వరుణ్ణైతే మాత్రం మెళ్ళో పాముల్లా వేలాడేసుకుని వెళ్ళలేను కదా? ఏఁవయితే అయిందని ఫోన్ తీసాను...
"పొట్లకాయలు విరవకుండా తేడం అవదేమో?" అంటోంటే మామ్మ ముసి ముసలి నవ్వులు నవ్వుతోంది.
"బీరకాయలెలా ఇచ్చావు?"
మొహమాటంగా అడుగుతోంటే పక్కనున్న కస్పాస్కూల్ మేష్టారు ''నమస్తే డాక్టర్ గారూ! అక్కడేనా వుండడం?'' అని పలకరించేసాడు, చెయ్యి వెనక్కెక్కడో చూపిస్తూ!
మేం ఆ ఇల్లు ఖాళీచేసి పన్నెండేళ్ళయ్యింది!
శుభం! మనమెవరో ఇక్కడివాళ్ళందరికీ వాల్ పోస్టరేసేశారు మేష్టారు. ఇక చేసేదేముంది?
"కూర తినీసి రేపొచ్చి డబ్బులివ్వు! నేత కాయలు డాట్రుబాఁవూ! ఇలగంటే ఇరిగిపోతయ్!" అని పుటుక్కుమని ఓకాయ విరిచేసింది.
"మొన్నామధ్య ఇలానే యిచ్చావు. తీరా తీసికెళితే ఓ..పీచుపీచు. అమ్మగారు దెబ్బలాడారు నాకేంతెలీదని!" నసుగుతూ గొణుగుతూండగానే కేజీ కాయలు సంచిలో వేసేసింది.
"దోసకాయ బావుందా?"
"ఆమాట నువ్వడక్క! కొబ్బర్లౌజునాగుంటాది! బాగుంటే నాపేరుసెప్పుకుని ఇల్లందరూ తినండి. చేదుంటే కాయిలన్నీ రేపు తెచ్చిచ్చియ్యి!"
ఎంత మాటకారి! ఏ మసాలా లేకుండా మాటల్తోనే ఘుమఘుమలాడించేస్తోంది.
ఇకనాకు నిజమైన అగ్నిపరీక్ష...ఆకుకూరల పరీక్ష!
తోటకూరకీ పాలకూరకీ తేడా తెలీదు నాకు.
నాయుడి కొట్టెదురుగా నిల్చుని "ఆ తోటకూర రెండు కట్టలియ్!" అన్నాను బెట్టుగా.
"ఏంకావాల? తోటకూరా? అది పాలకూర బాఁవూ! ఇదీ తోటకూర!" అని అక్కడున్న నలుగురు మార్వాడీ లేడీస్ ముందు నాపరువు పెద్దచెరువులో కలిపేసాడు.
వద్దన్నా వినకుండా నాలుక్కట్టలు అంటగట్టాడు. "తినేవాళ్ళు లేరు నాయుడూ!" అంటే "ఉడకేస్తే ఇంతే అవుద్ది. అట్టికెల్లండే!" అంటూ సంచిలో కుక్కేశాడు.
ఎన్నికొన్నా గుమ్మడికాయ దగ్గరకొచ్చేటప్పటికి కాళ్ళు ఆగిపోతాయి. సంచి నిండిపోయి చిరిగేలావున్నా సరే అదిమాత్రం కొనాల్సిందే!
మంచిరంగులో, ఎవరో శిల్పి మలిచినట్టు నిండైన ఆకారంలో నిగనిగలాడే గుమ్మడికాయ కనబడగానే ఎంతనికూడా అడక్కుండానే సంచిలో పడేసాను.
కూరలసంచీ పట్టుకుని సంబరాల రాంబాబులా 'ఉష్షూ...!' అని చెమటలు కక్కుతూ గుమ్మంలో అడుగుపెడితే అదోరకమైన తృప్తి!
'తన' కళ్ళలో ఒకరకమైన సంతోషం కనబడుతుందని నిత్యం అన్వేషించి విఫలమౌతూ వుంటాను.
ఈలపాట పాడుకుంటూ పేపరు తీసి సోఫాలో కూర్చుని 'ఒకటి..రెండు...మూడు...!' అని లెక్కపెట్టగానే మొదలైపోయింది...
"ఇంత తోటకూరా? మనమేఁవన్నా గేదెలమా?
ఈ గుమ్మడికాయేఁవిటి? మీపెద్దాడికి పెళ్ళా చిన్నాడికి ఒడుగా? సంతర్పణేఁవన్నా చెయ్యాలనుకుంటున్నారా?
దోసకాయ ముక్క చేదు చూసే తెచ్చారా? మొన్నటి కాయ చేదు విషంలావుంది.
ఇన్ని కాకరకాయలా? పులుసు పెడితే సగం గిన్ని పారబొయ్యడఁవే! పిల్లలచేత తినిపించడం నావల్లకాదు.
బీన్సెక్కడా దొరకలేదా?....."
................................
'స్వరరాగ గంగాప్రవాహమే!'
బోస్ స్పీకర్లోంచి జేసుదాస్ పాట మృదుమధురంగా వినబడుతోంది.
ఆ ప్రవాహం ఆగేదికాదు! మనం చేసిన పనలాంటిది మరి!😜
..........జగదీష్ కొచ్చెర్లకోట
0 comments:
Post a Comment