ఆరోజింకా గుర్తుంది. హాస్పిటల్లో మొదటి కేసిలా మొదలెట్టానో లేదో తను ఫోన్.
"ఆధార్ కార్డుల కోసం ఫొటోలు తీస్తున్నార్ట కస్పా స్కూల్లో! అందరూ తీయించేసుకున్నారు. మనఁవే మిగిలాం. ఇవాళ మధ్యాహ్నం వెళదాం!"
అక్కడికేదో ఊరంతా కనుక్కొచ్చినట్టు చెప్పింది.
మొత్తానికి లేని వీలు కల్పించుకున్నాను. స్టార్టవ్వని స్కూటర్ని వాలుగా వంచుకున్నాను. ఇంటిగుమ్మంలో వేగనార్ కారు నందీశ్వరుళ్ళా కూర్చునుంది. కానీ మేం వెళ్ళాల్సిన రోడ్డుకి స్కూటర్ పట్టే మేటరే వుంది. అంచేత అమ్మవారి వాహనాన్నే ఆశ్రయించాం.
పిల్లలిద్దరూ చిన్నవాళ్ళే గానీ చితకవాళ్ళు. వాళ్ళమ్మతో అచ్చికబుచ్చికలాడేవాడొకడు, పిచికలా కిచకిచలాడేవాడొకడు. ఇద్దరూ కలిసి బండిని ఇష్టమొచ్చినట్టు ఊపిపడేస్తున్నారు. మాంఛి ఊపున్న ప్రయాణం అది!
బయల్దేరిన పదినిమిషాల్లోనే అనుకున్నంతా అయింది.
మాముందు పెద్ద గేదెల గుంపొకటి లంచ్ ముగించుకుని ఇంటికెళుతోంది. అవన్నీ బాబామెట్ట దగ్గర తిన్న లేతగడ్డి తాలూకు రుచిని నెమరువేసుకుంటూ ధీమాగా నడుస్తున్నాయి.
కొమ్ములు తిరిగిన గేదె పక్కదానితో అంటోంది...
'ఇన్నాళ్ళూ మనల్నందర్నీ ఈ పైడ్రాజుగాడు అక్కడికెందుకు తీసుకెళ్ళలేదో?'
'పోన్లే అక్కా! ఇవాళైనా మంచి రుచికరమైన గడ్డితిన్నాం!' అంటూ పక్కనున్న చిన్నగేదె సర్దిచెప్పింది.
వెనకాతలున్న ముసలి గేదె 'అవున'న్నట్టు తల పంకించి, తోకూపింది.
వాటి కంట్రోలరు పైడ్రాజుగాడు ఆరెంజ్ కలర్ డబ్బా ఫోనొకటి పట్టుకుని వీధంతా వినబడేంత సౌండ్లో సింహాద్రి సినిమాలో 'చీమచీమ చిమచీమాచీమా...' పాట వింటున్నాడు!
మేంపడుతున్న అవస్థకి మాత్రం వాడికి చీమ కుట్టినట్టుకూడా లేదు. ఎంతలా హారన్ కొట్టినా ఏవీ తప్పుకోవట్లేదు. అసలు తప్పుకోడానికి జాగా కూడాలేదు.
"ఏవండీ! ఇవన్నీ కస్పా స్కూలుమీంచే వెళతాయి. అందరం తలో గేదెమీదా ఎక్కేద్దాం. తొందరగా వెళిపోవచ్చు. స్కూటరిక్కడ పార్క్ చేసెయ్యండి!" అనేసింది తను విసుగెత్తి.
పులిమీద పుట్రలా ఎదురుగా ఏదో పెళ్ళి ఊరేగింపు వస్తూ కనబడింది.
ఎర్రటి ఎండలో గరగరలాడే బట్టలు కట్టుకుని నాలుగేసి అంగుళాల మేకప్పుల్తో ఆడవాళ్ళు...
అప్పుడే బిర్యానీ తిన్న ఆయాసంతో మగవాళ్ళు...
డాన్స్ చెయ్యకపోతే నాన్న ఇంటికెళ్ళాక కొడతాడేమో అన్న భయంతో బేవార్సు డేన్సులేస్తున్న పిల్లలు...
అంతాకలిసి ఓపాతికమంది వుంటారు. వీళ్ళుకాక బ్యాండ్ మేళంవాళ్ళు.
వాళ్ళందరూ వెలిసిపోయిన నీలంరంగు యూనిఫారాలేసుకున్నారు. ఎన్నిసుట్లు సెప్పినా యూనిఫారం చిరుగులు కుట్టించని మేనేజర్ని తిట్టుకుంటా వాయిస్తన్నారు. ఒకడు శ్రుతిలోకి లాగుతోంటే ఇంకొకడు అపశ్రుతిలోకి తోసేస్తున్నాడు.
బ్యాండుమేళం మధ్యలో, మండిపోయే ఎండలో ఇరవయ్యేళ్ళ కుర్రాడు, పదిహేడేళ్ళ పిల్లా చెరో మైకూ పట్టుకుని చెమటోడ్చి పాడుతున్నారు.
"నా కోకబాగుందా? నారైక బాగుందా?" అని ఆపిల్ల అడిగింది...
"కోకారైకా కలవనిచోట సోకు నచ్చిందీ!" అని ఆపిల్లడు సమవుజ్జీగా పలికాడు.
ఆపాటలోని భావామృతానికి గిలిగింతలతో కుర్రాళ్ళంతా ఆడపిల్లల వైపు కొరికేసేలా చూస్తున్నారు.
మందకి ముందు ఇద్దరు నడివయస్సువాళ్ళు ఆపాటకి నాలుకలు చాపి నాగినీ డ్యాన్స్ చేస్తున్నారు.
ఈలోగా వెనకనించి ఆగుంపులో అతనే, ఎవడో సర్వీసైపోయిన పెద్దాయన "శివశంకరీ..వచ్చా? అది పాడండి!" అంటూ ముచ్చటపడ్డాడు.
'ఓరినీ అసాధ్యంకూలా! వాడేఁవన్నా ఇండియన్ ఐడోల్ అనుకున్నావా? ఇష్టఁవొచ్చినవన్నీ అడిగేస్తున్నావు?' అని మళ్ళీ మనసులో తిట్టుకుని వెనక్కి తిరిగాను.
"బన్నీ! మనం సాధ్యమైనంత తొందరగా ఈచోటు ఖాళీచేసెయ్యాలి. వాడాపాట పాడినా పాడేస్తాడు!" అన్నాను కంగారుగా.
మొత్తానికి బండి వెనక్కితిప్పి ఇంకో రోడ్లోకి ప్రవేశించాం. ఈరోడ్డు కొంచెం ఇరుకు. పెళ్ళి వూరేగింపులవీ దూరేంత సందుండదు.
మాముందొక ఆటో వెళుతోంది. చూడ్డానికి తుప్పుపట్టిన రేకులడబ్బాలా వుంది. గట్టిగాతంతే మొత్తం వూడొచ్చేసేలా వుంది. దసరా దసరాకీ కడుగుతాడనుకుంటా దాన్ని!
'నరఘోషా నీకో నమస్కారం'....'నీ ఏడుపే నా ఎదుగుదల' అని రాసుకున్నాడు వెనకాల.
ఆ ఆటోకొచ్చిన నరఘోషేఁవిటో, వాణ్ణీ, వాడి డొక్కుఆటోనీ చూసి ఏడ్చిచచ్చేవాళ్ళెవరో నాకర్ధంకాలేదు.
"అప్పుడే మూడున్నరయిపోతోంది. నాలుగింటికల్లా వాళ్ళందరూ వెళిపోతే మనం తీసుకుంటూ కూచోవాలి ఫొటోలు!" అంది వెనకనించి. అదేమరి ఎస్సెస్ మ్యుజిక్కంటే!....అంటే శల్య సారథ్యం!😜
టర్నింగులో హాస్పిటల్ గోడమీద బోల్డుబోల్డు రాసేశారు.
'నిరుడు పరీక్షలు చెయ్యబడును' అన్నది చదివి అడగనే అడిగాడు మాపెద్దాడు...
"నానా! నిరుడు అంటే లాస్టియర్ కదా?"
"అది నిరుడు కాదురా! నీరుడు. తప్పురాసాడు. నీరుడు పరీక్షంటే యూరిన్ టెస్ట్!" అని నేచెప్పడం అందరూ పడీపడీ నవ్వడం అయింది.
దానికిందనే నాతలకాయంత అక్షరాల్తో 'కంప్యూటర్ గుండెపరీక్ష' అని రాసుంది. ఈసారి తనడిగింది...అంటే ఏంటని!
"కంగారుపడకు. ఈసీజీకి ఇచ్చిన బిల్డప్పది!" అని నేచెప్పగానే మళ్ళీ నవ్వులు. ఈలోగా స్కూలొచ్చేసింది.
మొత్తానికి సాంగాయ సపరివారాయ భవానీసహిత జగదీశ్వరుడు ఆధార్ కార్డుల నిమిత్తమై బడిప్రాంగణంలోకి ప్రవేశించాడు.
చాలా పాతబడి. ప్రభుత్వంది అవడంవల్ల ఇంకా పాతబడిపోయింది. ముందు విశాలమైన ఆటస్థలంలో అదేంటో అసహ్యంగా పిల్లలు కొంతమంది 'ఆడుకుంటున్నారు!'
మొత్తం అందరం స్కూటర్ దిగి ఏదో చంద్రగిరి కోటని చూస్తున్నంత వింతగా తిరుగుతోంటే ఒక ఆయా చీపురట్టుకుని మాదగ్గరకొచ్చి
'ఆరోతరగతి బీసెక్షన్లో తీస్తన్నారండీ ఫొటోలు. ఆటికోసఁవేనా మీరొచ్చేరూ?' అనడిగింది.
అక్కడ జనం ఆట్టేలేరు. పదినిమిషాల్లోనే లోపలికి పిలిచాడు. లోపలికెళ్ళగానే ఒక్కసారి ఒళ్ళంతా జలదరించింది భయంతో. చిమ్మచీకటి.
ఏళ్ళతరబడి ఏపుగా ఎదిగిన వృక్షాల నీడలు, 'ఎవడడుగుతాడెహే?' అనే నిర్లక్ష్యాల జాడలు... వీటిమధ్య ఒకచిన్న ఉసిరికాయంత వెబ్ కామ్ కనబడింది.
మమ్మల్నిద్దర్నీ ఓటర్ల లిస్టులో పేర్ల ప్రకారం చూసి మేం భార్యాభర్తలం కాదని తేల్చారు.
తనకి ఓటుంది.
నాకులేదు.
కానీ తన భర్త నేనేనని వుంది.
మా అత్తగారికీ ఓటుంది.
ఆవిడ అడ్రెస్ మళ్ళీ మాదే వుంది.
మా అడ్రెస్ లో నేనులేను.
మాయింట్లో మా ఆవిడుంది!
నేను మాయింటి ఓనర్ కొడుకుని!
''మీయింటికొచ్చే వుంటారు మావాళ్ళు. ఓటర్ రిజిస్ట్రేషన్ అప్పుడు మీపేరు చెప్పలేదేటి సార్?'' అదెంత టీవీనైన్ ప్రశ్నో అతనికీ తెలుసు.
ఇలాక్కాదని చెప్పి రేషన్ కార్డుంటే చూపించమన్నారు. అదే అతను చేసిన తప్పు. ఇప్పుడు అసలు సినిమా స్టార్టయింది. అది తనపేర్న వుంది. ఇంటిపేరు కొచ్చెర్లకోటలో కోట పగలగొట్టేసారు. 'కొచ్చెర్ల భవాని' అని, తన భర్త 'జగదీశ్' అనీ వుంది.
అదిచూసి ''ఇతనెవరూ?'' అనడిగాడు.
ఆప్రశ్న వేసింది ఇంకోళ్ళయితే దబిడిదిబిడైపోను.
"మావారి పూర్తిపేరు అనంత వెంకట సూర్య జగదీశ్వర కుమారండీ! ‘కె ఎ వి ఎస్ జగదీశ్వర కుమార'ని రాయాలని ఆరోజు నేనెంత మొత్తుకున్నా 'జగదీశ్' అని రాసేసుకుని వెళిపోయారండీ!" అంటూ 'రోజా' సినిమాలో మధుబాలలా బావురుమంది.
వాళ్ళలో వున్న ఒక నాజర్ మనసు కరిగింది. స్పెషల్ కేటగిరీ కేస్ కింద నన్ను కన్సిడర్ చేస్తూ వాళ్ళందరూ ఒక ఒప్పందానికొచ్చారు.
మొత్తానికి అందరూకలిసి నన్ను అగస్త్యభ్రాతని చేసేశారు. 'రోజా' అన్నానని అరవింద్ స్వామి అనుకున్నారా?😜 😜 😜
'ఓటర్ల లిస్టులో పేరు లేకుండా చేస్తా!' అనే బాలయ్య బాబు డైలాగులు, పరుచూరి సోదరుల పలుకులు గుర్తొచ్చాయి. వాటి తీవ్రత ఇంతలా వుంటుందన్నమాట!
ఎట్టకేలకు మాకందరికీ చీకటి ఫొటోలు తియ్యడానికి ఒప్పుకున్నారు. లైటింగంతా వాళ్ళ మొహాలమీద పడుతోంది. రావిచెట్ల నీడలన్నీ నామొహం మీద పడుతున్నాయి. ఫొటోలు నామొహంలా వుంటాయని వేరే చెప్పక్కర్లేదనుకుంటా!
'సూటిగాచూడూ..దిక్కులు చూడకు!' అంటూ హెచ్చరికల అనంతరం ఫొటో తీసారు. అక్కడసలు ఏంకనిపించి చస్తోందని దిక్కులుచూస్తాను?
నాముక్కు పెద్దదేకానీ...మరీ అంత పెద్దదని ఫొటో చూసిన తరవాత తెలిసింది. ముక్కుపుటాలు రెండూ సంగం-శరత్ థియేటర్లలా వున్నాయి.
తనకి తీసిన ఫొటోగనక పెళ్ళికి ముందు నేచూసివుంటే చచ్చినా చేసుకునేవాణ్ణి కాను. తనైతే డోక్కుంది.
అఖిల్ గాడి ఫొటో మరీదారుణం. 'సేవ్ ద చిల్డ్రన్' వీడియోలో ఖుషీలా వున్నాడు.
చిన్నాడు బెటర్ అందర్లోకీ! వాడూ, వాడి దొంగమూతీ..భలే బుజ్జిగా వున్నాడు.
అదండీ! అలాజరిగింది. జీవితమనే గాలిపటానికి ఆధారమైన దారంలాంటి ఆధార్ కార్డుల కోసం తప్పదుకదా? కానీ ఆ ఆధార్ కార్డులు చూసి మావే అనడానికి మాత్రం ఆధారాలు తక్కువ!
మరి మీవీ?
......జగదీష్ కొచ్చెర్లకోట
0 comments:
Post a Comment